یکی از واحدهایی که توی دانشگاه پاس کردم، آموزش و پرورش تطبیقی بود که سیستم های آموزشی کشورهای مختلف دنیا رو از جهات مختلف بررسی میکردیم. روال به این صورت بود که هر گروه دو نفره یک کشور رو انتخاب می کرد و ب ارائه میداد. خب تجربه ی جالبی بود. این که بدونیم اون سر دنیا به چه شکلی درس ها رو آموزش میدن؟ چند ساعت در مدرسه هستن؟ چه درس هایی ارائه میشه ؟ محیط آموزشی به چه شکله ؟ چند روز در هفته به مدرسه میرن ؟ میزان بودجه ای که به وزارت آموزش و پرورش تعلق میگیره چقدره؟ دوره های مختلف تحصیلی چند سال طول می کشن ؟ و. خلاصه این موارد رو بررسی می کردیم و با ایران مقایسه میشد. خب مقاله های زیادی هم دراین باره نوشته شده. شما یک سرچ کنید میبیند چه تحقیقاتی صورت گرفته ؟ اما چرا ما هنوز از سیستم آموزشی خودمون مینالیم و به اون سطح از رضایت نرسیدیم!؟ من نمیگم سیستم های آموزشی دیگه هیچ مکشلی ندارن اما حداقل میبینیم که آموزش چقدر در بعضی از کشور ها با کیفیت بالاتری ارائه میشه. ما معضل بزرگی به نام کنکور داریم. کنکوری که در کشور ما به این شکل برگزار می شه استعدادهای نهفته در دانش آموزان رو میکشه. همونطور که میبینیم خیلی ها به خاطر کنکور از بسیاری از علایقشون در دوران تحصیل میگذرن تا فقط وارد دانشگاه بشن. خود من به خاطر درس و کنکور از فعالیت های هنریم در زمینه نقاشی فاصله گرفتم و الان خیلی پشیمونم. ملاک شاگرد نمونه کسب معدل بالا بوده و الان هم هست!! یادم میاد دوران دبیرستان توی مسابقات وبلاگ نویسی در شهر و استان رتبه ی اول رو کسب کردم و برای مرحله ی کشوری هم به اصفهان رفتم و اونجا به عنوان برگزیده کشوری انتخاب شدم اما میدونید کجاش جالب بود ؟ اینکه مدیر مدرسه اطلاع نداشت!:( یعنی کلا خبر نداشت که همچین دانش آموزی راهی مرحله کشوری شده و من خودم بهشون گفتم. حالا از این حرف ها که بگذریم شما بگید از مشکلات سیستم آموزشیمون. یا اگه خاطره ای دارید برامون تعریف کنید.
درباره این سایت